In de laatste week van de zomervakantie werd ik gebeld door een school. Of ik nog ruimte had voor een groepstraining. Eigenlijk niet, er stonden al twee trainingen op scholen ingepland. Maar de nood was hoog en voelbaar door de telefoon. Ik besloot te gaan observeren in de groep en te praten over wat er nodig was.
Kinderen hebben het vaak aardig druk. Met school, sporten, sociale contacten onderhouden. Ze verschillen hierin onderling natuurlijk ook. De één kan heel goed omgaan met drukte terwijl de ander meer behoefte heeft aan ‘stille tijd’. Kinderen kunnen echter ook last hebben van de drukte in hun hoofd. Wij leren hen dat ze de stilte ook zelf op kunnen zoeken. Door bewust te ademen en je aandacht te richten op je lichaam in plaats van je af te laten leiden door al je gedachten.
Haar ogen gingen stralen vandaag toen ze alle materialen zag en ik vertelde dat ze twee potjes mocht versieren. Een gelukspotje en een zorgenpotje. Ze wist precies hoe ze het wilde. Welke washitape, welke kleuren, een hartje op het ene deksel en een gebroken hartje op het andere. Ze had veel tips en babbelde honderduit. Ik voerde alleen maar uit wat ze zei. Door niets te zeggen en niet te sturen en alleen haar te volgen, gebeurde er meer dan in alle sessies daarvoor.
De jongen springt van het muurtje.
‘Dat is lief dat je dat zegt, maar ik moet nog beginnen. Ik kom net kijken en de enige wereld die ik ken, is de wereld van het muurtje.’
‘Je moet toch ergens beginnen,’ roept de vogel en laat zich lui in het gras vallen, ‘je bent op dit muurtje geklommen en springt er ook zelf weer vanaf, dat lukt je toch maar mooi.’
Dapper meisje. Het viel niet altijd mee dat stilzitten, opletten, sommen. Zucht. Nog diepere zucht, die deelsommen, “ik kan het echt niet hoor,” zei je dan lachend. Jawel joh, kom op. Jij kunt dat wel. Je mocht zitten op de draaistoel zodat je kon bewegen en als we koffie haalden, speelden we stiekem restaurantje met geld teruggeven. Wat een lol had je dan.
De dynamiek van de groep is zichtbaar geworden met behulp van houten poppetjes en een groepsopstelling. Hierdoor kwam erkenning en inzicht. We zagen dat meer kinderen iets van zichzelf durfden te laten zien en horen. Kinderen hebben geleerd te praten over moeilijke situaties en/of gedrag waar ze last van hebben.