Met een stralende glimlach kijkt ze me aan. Ook al kom ik niet voor haar. Ik kom voor haar vriendin. Haar beste vriendin, laat dat even duidelijk zijn. Drie keer per week gaat haar vriendin met me mee. In de eerste weken was zij degene die mee mocht oefenen buiten...

" Er hing een taaie, zwarte lucht in het bos. De eekhoorn deed zijn raam open, keek naar buiten en dacht: de zwarte zwaan heeft weer eens gezucht. Hij snoof de donkere damp op en schudde zijn hoofd. 'Volgens mij,' zei de olifant, 'heeft de zwarte zwaan een groot...

Er is hier een weggetje dwars door de weilanden waar je de zon zo mooi ziet opkomen dat je erdoor verblind raakt. Dit weggetje heeft een aantal fikse drempels. Vaak fietste ik hier met kinderen. En zag ik hoe ze om gingen met deze hobbels. De een ging voorzichtig...

Vaak was ze stil. Ze haalde hoge cijfers. Of ze iets leuk of minder leuk vond, was moeilijk te zien. Behalve op vrijdagmiddag. Dan gingen we naar het speellokaal voor de dramales. Als zij ging spelen dan gebeurde er iets. Dan zag je kinderen kijken. Echt kijken....

Door vaardigheden te trainen, door veel te oefenen en te herhalen groeit het vertrouwen van kinderen in hun eigen kunnen. Wij zien dit wekelijks bij de kinderen die we coachen. En dit is het allermooiste van ons werk. Zien dat het kwartje valt, zien dat het kind een aha-ervaring heeft van o-zit-dat-zo! We zien, verstevigen en borgen. En ook hier is het uitgangspunt altijd de kracht van het kind.

(maar dan ook écht helemaal niets)

Als je dit leest, wat denk je dan? Lijkt je dat fijn? Of misschien wel heel ongemakkelijk? Want écht helemaal niets doen...dat zijn we niet gewend.

De coachkoffer. Oud, versleten maar goud waard. De coachkoffer gaat overal mee naar toe èn is altijd goed gevuld. Met helpende gedachten, speel je wijs, dikke potloden, handpoppetjes en spelletjes. Liefst korte spelletjes om het ijs te breken of aan het eind van een coaching te spelen.

Kinderen met selectief mutisme praten niet. In ieder geval niet overal. Vaak is de school een plek waar ze hun stem niet laten horen. Dat is geen onwil. Ze kunnen niet anders.

Vreugde en verdriet. Ze zijn er. Ze zijn er soms tegelijkertijd. Soms wandelen ze achter elkaar aan. En vaak wandelen ze gewoon naast elkaar Met Je Mee.

Na de herfstvakantie gaan we van start met een krachtige èn superleuke training. In deze groepstraining van 5 lessen leren kinderen wie ze zijn, wat ze nodig hebben en hoe ze dit vanuit hun eigen kracht kunnen inzetten!